سخنى از حضرت علی(علیه السلام ) در نکوهش مردم عراق

خطبه  70   نهج البلاغه

 (سخنی از حضرت علی  (ع) در نکوهش مردم عراق):

 اما بعد، اى مردم عراق ، شما همانند زنى آبستن هستید که چون مدت حملش به سر آید،

بچه خود مرده بیفکند و سرپرستش بمیرد و بیوگیش ‍ مدت گیرد و، آنکه به او از همه دورتر است ، میراثش بخورد.

به خدا سوگند، که من به اختیار خود به نزد شما نیامدم ، بلکه دست حوادث بود که مرا بدین سوى سوق داد.

به من خبر رسیده که گفته اید على دروغ مى بندد.

خدایتان بکشد به چه کسى دروغ مى بندم آیا به خدا دروغ مى بندم ،

در حالى که ، من نخستین کسى هستم که به او ایمان آورده ام یا بر پیامبر او دروغ مى بندم ، در حالى که ،

من نخستین کسى هستم که او را تصدیق کرده ام به خدا سوگند،

که نه چنین است بلکه آنچه مى گفتم معنى آن درنمى یافتید زیرا شایسته دریافت آن نبودید.

اى شگفتا، شگفتا، دانش و حکمت را برایگان پیمانه مى کنم ، اگر آن را ظرفى باشد.

((شما پس از اندک زمانى از خبر آن آگاه خواهید شد.))